Maar liefst twee pagina’s in De Bunschoter van afgelopen vrijdag. Geen ingezonden brief, maar een advertorial. Dat wil zeggen, er is betaald voor deze ruimte in de lokale krant. Vermoedelijk heeft de redactie gemeend dat dit niet als een gewoon stukje opinie geplaatst kon worden. Terecht, want daarvoor is het stuk veel te lang. En zelfs op twee pagina's moest er een klein lettertype worden gebruikt. Was ik even blij met de opticien de me een leesgedeelte adviseerde.
De schrijver sluit af met het bericht dat dit stuk afkomstig is van een groep. Maar het schrijven in de ik-vorm geeft mij een ander gevoel.
Waar gaat dit over? Ja, ik weet het, niet iedereen heeft een abonnement op de vrijdag-editie van de Bunschoter. Ik raad je aan ergens een Bunschoter te scoren en het te lezen. Het circuleert ook al wel rond op twitter.
Samengevat kun je zeggen dat de schrijver moeite heeft met de vaccinatiedruk. Hij wil zich niet laten vaccineren en wordt er moe van dat hij nu in het verdachtenbankje gezet wordt. Hij ervaart een tweedeling in de samenleving en mensen zetten hem weg als wappie. Deze ervaring is natuurlijk erg vervelend. Niemand wil graag negatief weggezet worden, waar dan ook om.
Ik weet niet of de schrijver van het stuk in de krant een man of een vrouw is. Om het een beetje leesbaar te houden heb ik voor de hij-vorm gekozen.
Maar uiteindelijk komt de aap wel uit de mouw. Zijn visie komt vooral voort uit een anti-overheidsdenken. Het citaat "Politiek is een groot complot tegen eenvoudige burgers, zoals u en ik", is veelzeggend. Eigenlijk haalt de schrijver zijn eigen verhaal een beetje onderuit, door dit te citeren. Hij schrijft er moeite mee te hebben dat hij als wappie weggezet wordt. Maar als je grondhouding er een is van wantrouwen in alles en iedereen, word je vanzelf een complotdenker.
Ik heb ook moeite met die tweedeling in de samenleving. Toch doet de schrijver zelf ook een duit in het zakje, door ook anderen weg te zetten. De anderen die geen diepgaand ‘onderzoek’ hebben gedaan en alles voor zoete koek aannemen. Ik voel me aangesproken. Ik heb namelijk wél heel veel over het vaccinatieprogramma gelezen en een zorgvuldige afweging gemaakt. Maar toch, ook als je dit niet hebt gedaan is het helemaal niet zo raar om het advies van de overheid te volgen. Als de schrijver gelijk zou hebben, zijn zo’n beetje alle overheden ter wereld onbetrouwbaar. Maar ik heb er vertrouwen in dat de meeste overheden van de enigszins ontwikkelde landen in alle oprechtheid, met goede bedoelingen handelen. Rotte appels zitten er altijd tussen en fouten worden er ook gemaakt. Dat is onvermijdelijk.
Ik las op nu.nl een interview met Hugo de Jonge. Een citaat: “Mensen die vatbaar zijn voor alternatieve theorieën en in hun beoordeling van het overheidsbeleid al hun levensverdriet en boosheid projecteren, gaan soms zo ver dat het leidt tot bedreiging en intimidatie van de mensen die ons uit deze crisis moeten helpen. Dat zie je eigenlijk overal.”
Dat levert pas een tweedeling op.
Verder zegt Hugo de Jonge in het interview iets waar ik het dan weer mee óneens ben: “Het heeft iets decadents om te denken dat je kunt bedanken voor het enige middel dat ons uit deze crisis helpt, maar tegelijkertijd kunt rekenen op de solidariteit en de bescherming van anderen die zich wel laten vaccineren.”
Hiermee trekt hij de twijfelaars volgens mij niet over de streep. Ik wil maar zeggen, ook ik ben het niet met alles eens wat er wordt geroepen.
Ik sluit af met een citaat uit een van mijn eerder geschreven stukjes: “Ik vertrouw de regering tot het tegendeel bewezen wordt. Geloof me, die houding maakt je leven een stuk relaxter. Volgens mij is het ook een houding die past bij het leerling zijn van Jezus. Als je telkens iedereen wantrouwt, word je een achterdochtig persoon, die achter elke boom een demon ziet. Ik haast me erbij te zeggen dat ik me heel goed bewust ben van een geestelijke strijd die gaande is. Dat er machten en krachten actief zijn die we niet kunnen zien.”
Inderdaad. Ik heb dankbaar gebruik gemaakt van de mogelijkheid me te laten vaccineren. En mijn niet gevaccineerde familie en vrienden? Ik adviseer hen het wel te laten doen, maar ze blijven hoe dan ook m'n familie en vrienden. En welkom.
Update:
Inmiddels is me duidelijk geworden dat de schrijver een schrijfster is. Een 'zij' dus. Ik laat mijn tekst voor wat het is, omdat het gaat om de strekking van mijn reactie.
Verder heb ik een mail ontvangen van iemand die aangeeft dat het stuk in de krant wel degelijk namens een groep is geplaatst. Hierbij geef ik gehoor aan de oproep uit die betreffende mail om dit te plaatsen. Ik voel me niet geroepen om naam en toenaam te noemen, als men uit de anonimiteit wil komen is dat aan henzelf, niet aan mij.