Verschillende titels gaan door mijn hoofd voor dit schrijfseltje. De reden is dat ik drie onderwerpen in mijn hoofd heb om over te schrijven. Maar om nu even in korte tijd drie blogs te schrijven… Dan leg ik mezelf misschien te veel druk op. Laat ik eens proberen om de drie onderwerpen in één blog te persen. Of is dat nog lastiger? Het liefst wil ik in één blog niet voorbij de 1000 woorden gaan…
Ik ga het proberen. De titel van deze blog zou overigens kunnen suggereren dat het ook nog over het tegenvallende weer van deze zomer gaat. Nee, dat niet.
Stilgezet
De zomer van 2023 kenmerkt zich voor mij als een zomer van mezelf ziek voelen. Het ene moment meer dan het andere. Rond de start van de zomer ergens rond 21 juni, begon ik wat griepverschijnselen te krijgen. Na een paar weken kwakkelen bleek ik een longontsteking te hebben. Via de huisarts een antibioticakuur erin en gaan weer. Nou, dat dacht ik. Na een paar dagen ging ik volledig onderuit. Waarschijnlijk kreeg ik er een voorhoofdsholteontsteking overheen. Met mijn nog zwakke weerstand was dat net even te veel. Op een zeker moment moest ik na drie uurtjes wakker zijn alweer slapen. Alsof ik de vierdaagse had gelopen, terwijl ik misschien drie keer van de bank naar de keuken was gelopen. Acht kilo afgevallen. Ik ben op dit moment nog steeds niet helemaal de oude. Mijn conditie en weerstand zijn nog laag. Maar daar werk ik aan en het gaat de goede kant op. Ik voel me inmiddels wel weer prima. Verschillende onderzoeken in het ziekenhuis gaven aan dat ik niets ernstigs heb, m’n longen zijn goed en schoon, volgens de röntgenfoto. En ook de longfunctietest was goed. Ik moet mezelf de tijd gunnen om te herstellen. Ik ben een dankbaar mens. Want, eerlijk, er gingen best wel wat doemscenario’s door m’n hoofd.
"Het doet je nadenken over het feit dat gezondheid helemaal niet vanzelfsprekend is."
Dat ziek zijn zette me stil. Het doet je nadenken over het feit dat gezondheid helemaal niet vanzelfsprekend is. Ik voelde een diep verlangen om weer een gezonde echtgenoot, papa, ondernemer en ouderling te zijn. Maar dat moet je wel gegeven zijn. Ik dank de Heer nog steeds voor het feit dat ik opknap en de kans krijg om datgene weer te gaan doen wat ik zo graag doe. En, ja, dat is af en toe ook schrijven over onderwerpen die me bezighouden.
Vrij zijn
Tijdens mijn ziek zijn las ik een boek van Wilkin van de Kamp, getiteld ‘Live in love’. Het gaat daarin over de gelijkenis van de verloren zoon. Een geweldig boek over genade. Zonder dat het er in het boek heel specifiek over ging, realiseerde ik me tijdens het lezen dat ik eigenlijk niet vrij was. Dat ik te kampen had met een verslaving. Want ik mocht dan in 2017 gestopt zijn met de ouderwetse sigaret, er kwam toen een e-smoker voor in de plaats. Uiteindelijk een variant waarin een tabaksstick geplaatst moet worden. Ja, met echte tabak. Maar dit verbrand niet, dus een stuk minder schadelijk. Maar wel verslavend. Het stinkt vrijwel niet, dus gewoon binnen roken. Ook op kantoor. Voor ik het door had rookte ik weer een half pakje per dag en in het weekend nog wat extra. En dat terwijl ik toen ik nog traditioneel rookte het met twee pakjes in de week deed.
"Hupsakee, een streep door tachtig tot negentig procent van het roken!"
Ja, en dat krijg je opeens een longontsteking en is het roken, ook van een e-smoker, even niet meer zo prettig. Het bracht een bezinning op gang. Ik concludeerde eigenlijk dat ik tachtig procent van de tabakssticks uit gewoonte rookte en dat die eigenlijk niet eens per se lekker waren. Ik nam me voor om mezelf geen totaal rookverbod op te leggen. Dat werkt bij mij averechts. Maar ik wilde wel van de gewoonteverslaving af. In het weekend bij de borrel rook ik nu nog wel een paar tabakssticks, verder niet meer. Hupsakee, een streep door tachtig tot negentig procent van het roken! En het bevalt me prima. Zit die verslaving dan toch tussen je oren? Ik heb me wel voorgenomen dat, mocht ik terugvallen in de eerdere gewoonte, alsnog helemaal stop. Ik sloot een soort van ‘deal with God’ hierover. En als je zo’n voornemen met God deelt, tja...
De verslaving stond mijn vrijheid in de weg, merkte ik. Het belemmerde, zo zie ik dat nu, het zicht op de genade. Want Christen zijn is niet alleen maar het volgen van een stel regels, maar het volgen van Jezus. Overigens wil ik nu niet suggereren dat zoals ik dit nu heb ervaren voor iedereen in het algemeen geldt. Ik ken veel Christenen die roken. Het gaat erom hoe je dit zelf ervaart. Staat het tussen jou en God in? Misschien trigger ik je nu wel om er eens over na te denken.
De Heilige Geest gevangen
Het derde en laatste. Momenteel is er een discussie gaande binnen de reformatorische stroming van het Christendom over Bijbelvertalingen. Voor niet-insiders, dat is de een vrij conservatieve Christelijke stroming. Een reformatorische school heeft onlangs een vernieuwde vertaling van de oorspronkelijke Nederlandse Statenvertaling vrijgegeven voor gebruik op die school. Deze vernieuwde vertaling was al in 2010 klaar en kreeg de naam Herziene Statenvertaling (HSV) mee. Maar een smaldeel van de reformatorische Christenen is hier faliekant op tegen. Want, zo gelooft men, alleen de Statenvertaling uit de 17e eeuw is door de Heilige Geest geïnspireerd. Blijkbaar is de Heilige Geest in hun ogen daarna gestopt met inspireren, want alle vertalingen daarna zijn verkeerd bevonden. Zit de Heilige Geest opgesloten in één vertaling? Het lukt me oprecht niet om hier ook maar iets van te begrijpen. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hier vooral traditie parten speelt.
"...anders wordt de oude Statenvertaling met het bijbehorende sentiment belangrijker dan God zelf."
Het Christendom is geen boek-geloof, maar een geloof in een Persoon. Jezus Christus. En Hij werkt via de Heilige Geest door álle vertalingen heen. Wat een rijkdom dat er zoveel zijn! Dat er duidelijke vertalingen zijn die in gewoon Nederlands over Gods liefde voor de wereld vertellen. Termen als ‘duivelswerk’ worden door sommigen niet geschuwd om bepaalde vertalingen te typeren. Ik krijg er de rillingen van. Als we al niet meer geloven dat Hij sterker is dan de duivel… Er is voor zover ik weet ook nooit een Statenvertaling uit de hemel gevallen. Stop toch met het verafgoden van de 17e -eeuwse Statenvertaling. Hoe dierbaar die vertaling ook voor je is. Want anders wordt de oude Statenvertaling met het bijbehorende sentiment belangrijker dan God zelf. En afgoderij kan de bedoeling toch niet zijn?
In de naam van de Vader
In de naam van de Zoon
In de naam van de Geest voor Uw troon
Zijn wij hier gekomen en verhogen Uw naam
U geeft ons genade, U roepen wij aan
Hoor ons loflied Heer, onze dank weerklinkt
Eng'len buigen neer, Uw gemeente zingt
En U draagt ons hoog op Uw vleugels mee
Heel de wereld ziet het
God maakt vrij, God maakt vrij
In die hoop leven wij
(Opwekking 720)