Dit is de tweede blog in een serie van vier naar aanleiding van de kerkscheuring in de Noorderkerk te Spakenburg.
Wat zou het leven zijn zonder relaties? Eenzaamheid is een groot probleem onder ouderen. Maar niet alléén onder ouderen. Een mens kan niet zonder relaties. Dat is niet zo gek, want ik geloof dat God ons mensen naar Zijn beeld schiep. En laat die God nou een God van relaties zijn.
De meest moeilijk te begrijpen relatie is de Goddelijke drie-eenheid. Toch denk ik dat we daar niet al te ingewikkeld over moeten doen, doorgronden kunnen we dat nooit volledig. We kennen God de Vader, we kennen Jezus Christus die de volheid van het karakter van God liet zien, en de Heilige Geest. Alhoewel we met die laatste nog wel eens wat moeite hebben. Wij als gereformeerden hebben vaak te weinig aandacht voor het werk van de Geest. En onze charismatische broers en zussen denken soms dat de Geest los verkrijgbaar is. Oké, dat is misschien wat gechargeerd en een tikkie generaliserend…
Relatie. De kern van ons geloof draait om het kennen van Jezus. Niet alleen geloven dat Hij bestaat, maar een relatie met Jezus, en een relatie met broers en zussen die ook bij Jezus willen horen. Dan komt de gemeente, de kerk in beeld.
Hoe mooi is het dan om te horen dat de beide landelijke vergaderingen van de Nederlands Gereformeerde Kerken (NGK) en de Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt (GKV) de breuk uit 1967 hebben geheeld. Behalve het voornemen om weer één kerk te vormen, zijn er nu ook excuses gemaakt én geaccepteerd voor het handelen in 1967. Een herstelde relatie, prachtig!
Helaas gebeurt het omgekeerde ook. In mijn vorige stukje schreef ik al over het voornemen van een groep broers en zussen uit de Noorderkerk om eigen diensten te gaan houden. Dit wordt vanaf komende zondag werkelijkheid. Zodra de eerste dienst aanvangt, is de kerkscheuring een feit. Het stemt me diep verdrietig.
Ik citeer Bert Loonstra, predikant in de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK): “In onze kerk wordt het gezag van de Bijbel gelijkgesteld aan standpunten van broeders en zusters. Zo worden hun eigen opvattingen verabsoluteerd. Ik heb daar problemen mee.” Dit is precies wat er hier nu ook speelt. Bert Loonstra gooit een steen in de vijver van zijn eigen kerkverband. Terecht, in mijn ogen. De groep uit de Noorderkerk doet in feite datgene wat Bert Loonstra aan de kaak stelt.
Bijna ironisch is het dan dat de groep, die zich notabene de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt Bunschoten-Spakenburg noemt, onderdak krijgt in De Fontein. Het kerkgebouw van de lokale CGK. Mijn vraag aan de CGK Bunschoten is, waarom een kerkscheuring faciliteren? Waarom meewerken aan deze breuk? Ik las in de Bunschoter dat er geconstateerd is dat er geen weg terug meer is. Het is toch niet aan de kerkenraad van de CGK om dat te beoordelen? Begrijp me niet verkeerd, ik spreek geen oordeel uit over jullie besluit. Ik stel alleen de vraag. Jullie hadden ze toch ook van harte welkom kunnen heten in jullie eigen gemeente? Dat is tenminste een statement. Niet nóg een kerk erbij, maar kom dan bij ons!
In een tijd dat we elkaar steeds harder nodig hebben als Christenen, is de start van deze nieuwe gemeente een zwarte bladzijde in de lokale kerkgeschiedenis. Jammer dat dit nieuws de vreugde van wat ik al aanhaalde over het samengaan van de NGK en de GKV overschaduwd. Althans voor mij wel.
1 Korinthe 1:11-13: “Ik heb gehoord dat jullie ruzie hebben met elkaar. Dat hebben de mensen die bij Chloë wonen, mij verteld. Sommigen van jullie zeggen: ‘Ik hoor bij de groep van Paulus.’ Anderen zeggen: ‘Ik hoor bij de groep van Apollos.’ Weer anderen zeggen: ‘Ik hoor bij de groep van Petrus.’ En dan zijn er ook nog mensen die zeggen: ‘Ik hoor bij de groep van Christus.’ Heeft iedere groep soms zijn eigen redder? Nee, er is maar één redder: Christus! Niet ik heb voor jullie aan het kruis gehangen, maar Christus! En jullie zijn niet in mijn naam gedoopt, maar in de naam van Christus!”
Opnieuw doe ik een oproep. Kom in Gods Naam terug op jullie voornemen. Sluit je aan bij een bestaande lokale kerk om vervolgens werk te maken van verdere eenheid onder de verschillende kerken in ons dorp. Bedenk dat eenheid wat anders is dan het altijd eens zijn. Ik sluit af met dit prachtige lied van Sela, als smeekbede om eenheid…
Heer, U bent één: El Elohim,
als God de Vader, Zoon en Geest.
U laat volmaakte eenheid zien,
die er altijd is geweest.
Drieënig God, U maakt ons één,
als kerk die van vergeving leeft.
U brengt ons samen, U alleen,
door de eenheid van de Geest.
Laat ons samen één zijn Heer, verenig uw kerk
door de kracht van de liefde.
Laat de wereld zien dat Jezus leeft, in ons werkt;
voor de glorie van uw naam.
Niemand is minder, niemand meer;
wij zijn gegeven aan elkaar
door Jezus Christus onze Heer,
die ons lief heeft en aanvaardt.