Soms vraag ik me af hoe snel we elkaar eigenlijk kwijtraken in de kerk. Eén afwijkende gedachte, één andere manier van kijken naar bekende Bijbelteksten en er staat meteen een waarschuwingsbordje bij je naam. Het gaat razendsnel. De laatste week zie ik dat gebeuren bij David de Vos. En eerlijk gezegd: het maakt me verdrietig. Niet omdat ik alles deel wat hij ontdekt. Maar omdat ik zijn zoektocht herken. Omdat ik zijn oprechtheid zie. En omdat ik snap wat het je kan kosten om eerlijk te zijn over een geloof dat niet meer past in de oude vormen.
De afgelopen periode bleef ik terugkeren bij dezelfde vraag: hoe ver reikt Gods genade als het gaat om oordeel en redding? In mijn zoektocht kwam ik onlangs uit bij een preek van Henk van Zon met de titel ‘Voor de troon in de hemel, maar niet gered’. Als je die boodschap niet hebt meegekregen, is dat voor het lezen van dit stuk geen probleem, want het gaat vooral over wat het in mij losmaakte. Het was een trigger om me opnieuw af te vragen wat ik geloof en hoop over oordeel en rechtvaardigheid. Ik wil hiermee een – inmiddels – vierluik over dit onderwerp afsluiten.