“Als iemands werk verbrandt, zal hij de gevolgen dragen; hijzelf zal echter worden gered, maar door het vuur heen.” 1 Korinthiërs 3:15 (NBV21)
Theoloog Reinier Sonneveld stelt in zijn boek Het einde van de Hel dat de hel niet eeuwig hoeft te zijn en dat ook de vroege kerk openstond voor de gedachte dat uiteindelijk iedereen gered kan worden. Reinier Sonneveld is inmiddels overtuigd universalist (iemand die gelooft dat uiteindelijk iedereen wordt gered) en daarin redelijk stellig, blijkt uit zijn boek. En dat roept reacties op, zowel instemming als felle kritiek. Toch vind ik het moedig dat hij dit thema bespreekt. Want is dat niet wat geloof ook mag zijn? Een zoektocht, een worsteling met grote vragen, zonder angst om direct als dwaalleraar te worden weggezet? Want ook die worsteling komt in het boek op een oprechte manier naar voren.
Half december. Het jaar is bijna voorbij. Bewust of onbewust kijk je dan vaak toch even terug. Als ik dat bewust doe, springen er een paar gebeurtenissen uit. Niet per se alleen positief. Begin dit jaar moest mijn vrouw Hannah geopereerd worden. Ik schreef er eerder over. Er waren spanningen in onze kerkelijke gemeente. Ik schreef er eerder over. Maar ook schreef ik vanuit ons familiebedrijf, in het bijzonder over het fenomeen fietslease. En veel breder dan mijn eigen leven: oorlog in het Midden-Oosten.
Ik neem me voor om je komend jaar, Deo Volente, eens mee te nemen in de geschiedenis van ons bedrijf. We zijn bezig om een mooie aanbiedmap te laten maken waarin ook een tijdlijn komt te staan. Een prachtige gelegenheid om me te verdiepen in die geschiedenis die teruggaat tot 1937. Maar in deze blog blik ik terug op een ander thema: de spanningen in de Maranathakerk. Dit drukte een behoorlijke stempel op het kerkelijke werk.